کد مطلب:36665 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135

ظاهر این سخن، گویی می گوید كه اگر خوشرو و خوش برخورد باشید، مردم بیشتر با شما می جوشند و امكان كسب درآمد بیشتر خواهد شد. اما گوهر این سخن این است كه انسان عاری از فضائل اخلاقی رزقش كم است، چون برخورداری اش از نعمتها كم خواهد بود، لذا ظاهرا غنی است اما واقعا بدبخت است. مثلا آدم طماع كه به آنچه دارد قانع نیست، مالش به او آرامش نمی دهد و احساس برخورداری و تنعم نمی كند. آدم خودبین و خودخواه هم اگر كسی به او سلام نكند احساس شوربختی می كند اگر چه متنعم باشد. در سخن امام علی (ع) آمده است كه تنهاترین مردم شخص خودپسند است. (لا وحده اوحش من العجب) علتش این است كه او خود را در مقام و مرتبه ای نشانده كه هیچ كس با او همنشین نیست. چنین آدمی مثل كسی می ماند كه در بیابانی تك و تنها رها شده است، این شخص هر اندازه ثروت داشته باشد لذتی حاصل نمی كند.